Column EenVandaag/Politicus van het jaar: Beter goed gejat dan slecht bedacht

2012... een opmerkelijk jaar. Diagnose MS. Hoger tekort Rijksbegroting. Voorbereiding Catshuis. Catshuis. Catshuisbreuk. Kunduzakkoord. Verkiezingstijd. MS schup. Ziekenhuisopname. Met de fiets naar de Kamer. Meerijden naar debatten. Zetelverlies. Wonden likken. Boordevol motivatie.

Hoewel 2012 een trendbreuk liet zien voor de stijging van de zorgkosten was de ommezwaai voor de zorg groot. Van kostbaar naar overbodig. Van warm naar vriespunt. Van aanpakken naar afpakken. Van het aanpakken van de bestuurderscultuur, zorggiganten, verspilling, overhead, wagenparken en regels naar het afpakken van de verzorgingshuizen, kortdurende verzorging, huishoudelijke hulp, dagbesteding en het recht op zorg. Van kwaliteitsslag, naar veldslag.

Wie weet waren ze blij verlost te zijn van die vreselijke Wilders en Agema die dwars voor al die verschrikkelijke zorgbezuinigingen gingen liggen. Als het aan ons lag pakten we de peperdure massa-immigratie aan, gingen we veel minder afdragen aan de vreselijke Europese Unie, gooiden we geen cent meer in de bodemloze put die ontwikkelingshulp heet, ging het mes in overbodige subsidies, en ging er veel minder geld naar vergroening en allerhande verspilling.

Na het Catshuis konden ze even lekker helemaal los gaan. Geen gezeur van Fleur, hop de bijl erin. Ze gingen het helemaal anders doen zonder die vervelende PVV. De PvdA kwartette lekker mee, af en toe iets mompelend over sterker en socialer.

Beter goed gejat dan slecht bedacht, zullen ze gedacht hebben toen ze zich over de langdurige zorg bogen. Met de blik steevast richting het zuiden van Europa, kwamen ze al snel bij Frankrijk uit. Daar is de langdurige zorg twee keer zo goedkoop als in Nederland. Fantastisch! Zullen ze gedacht hebben.

In Frankrijk moeten familie en vrienden ontzettend veel helpen bij de verzorging van ouderen. Nederland is wereldkampioen mantelzorg, maar wereldkampioen zijn is voor de VVD en PvdA niet genoeg. Familie en vrienden moeten zich nog meer in gaan spannen voor ouderen. De overheid is er niet voor u, nee hoor, die is er voor zichzelf.

Franse ouderen krijgen alleen zorg vergoed als ze in een instelling wonen. Ze moeten dan wel zelf hun eten, drinken en hulp bij van alles en nog wat betalen. Als je in Frankrijk in een instelling belandt, houd je geen rooie cent meer over. De eigen bijdrage is gigantisch, ook dat sprak de onderhandelaars wel aan. Levert het wat op? Ja? In het regeerakkoord ermee!

Nog zo’n idee dat rechtstreeks uit Frankrijk komt: het afschaffen van kortdurende verzorging. Want ach, waarom zou je zorgen voor een oude dame van 92 die haar pols breekt? Ze heeft haar andere arm toch nog? Dat redt ze vast wel, besloten de Paarse Roofridders op een blauwe maandag. Van de nieuwe overheid hoeft ze geen hulp te verwachten met wassen, aankleden, schoonmaken, stofzuigen, strijken en noem maar op. Succes ermee en tot ziens.

Wat levert dit alles dan op? Los van de droevenis dat mensen hun zorg kwijt raken, zullen de kosten van de langdurige zorg in Nederland dan wel dalen, maar de zorg die mensen nodig hebben verdwijnt niet. En dat is nu net de crux. De totale kosten van de overige zorg zal juist fors stijgen. Als mensen thuis zitten zonder hulp zullen ze vereenzamen, verslonzen, vervuilen en veel sneller een beroep doen op andere zorg. Kijk maar naar Frankrijk, daar zijn de totale zorgkosten gelijk aan die in Nederland... Dat hebben ze dan weer even over het hoofd gezien.

Intussen gaan ze vrolijk door op de ingeslagen weg. De eurotekens in de ogen. Onze hoogbejaarden de Sjaak. Onze gehandicapten de sigaar. Onze hulpbehoevenden de pineut. In Griekenland bouwen ze een standbeeld voor Rutte, in Nederland liggen de ouderen straks onder de brug.

In 2013 gaan we er vol tegenaan. We zullen ze om de oren slaan met onze alternatieven. Weg met de verspilling, de roofridders die tonnen toucheren, de zorgginganten en hun wagenparken. Gek zullen ze van ons worden en uiteindelijk zullen ze inzien dat we gelijk hadden. Dat de zorg kostbaar is en dat we moeten zorgen voor onze ouderen. Tot die tijd gaan we er vol tegenin. Vol passie, vol vertrouwen en vol goede moed.

-Gepubliceerd op EenVandaag.nl, 'Politicus van het Jaar', 16 december 2012

Lees hier de column op EenVandaag.nl