Speech van Geert Wilders in Malmö (27-10-2012)

Beste vrienden, ik ben erg blij om vandaag in uw midden te zijn. Dank je wel Ingrid (Carlqvist) voor de uitnodiging om de Zweedse Free Press Society toe te spreken. Geen demonstrant zal me beletten in Zweden te spreken. Ik hou van Zweden en haar mensen. Een van mijn grote helden, Raoul Wallenberg, was een landgenoot van u allen. Wallenberg belichaamt alles wat goed en genereus is in het Zweedse volk. Hij verdedigde de vrijheid en de waardigheid van anderen. Hij beschermde degenen die door een kwade ideologie voor de dood waren bestemd. En hij gaf er zijn eigen leven voor.

Onlangs was uw Minister voor Integratie, Erik Ullenhag, in Den Haag ter gelegenheid van de 100ste verjaardag van Wallenberg. Hij misbruikte de gelegenheid om mijn partij, de Nederlandse Partij voor de Vrijheid, aan te vallen. Minister Ullenhag zei dat in Zweden een partij als de mijne nooit de kans zou worden gegeven om de politiek te beïnvloeden. Ik vraag me af wat deze opmerking te maken had met Wallenberg. Maar ik weet dat de heer Ullenhag het verkeerd zag: net als Nederland, hebben Zweden en ook en alle westerse landen een partij voor het verdedigen van de vrijheid nodig. Omdat Zweden hetzelfde probleem heeft als Nederland, Denemarken en de rest van de westerse wereld. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Onze vrijheden zijn in gevaar. Onze politieke en vaak linkse media sluiten hun ogen voor de grootste bedreiging voor de vrijheid in onze huidige tijd. Deze bedreiging heet de islam.

Islam beveelt zijn volgelingen om een wereldwijde islamitische staat te stichten, waarin iedereen heeft te leven volgens de sharia, de barbaarse wet van de islam. En waar de tegenstanders van de islam “Marked for Death” zijn.

Aleksandr Solzjenitsyn placht te zeggen dat de waarheid “zelden aangenaam is; zij is bijna altijd bitter”. Maar de waarheid zou moeten worden gehoord. De bittere waarheid is dat de islam de grootste bedreiging voor de vrijheid van vandaag is. En de onaangename waarheid is dat de islam al overal om ons heen is.

Het teken van de aanwezigheid van de islam is zichtbaar in al onze Europese steden. Ook in Malmö. Vooral in Malmö.

25% van de bevolking hier is afkomstig uit islamitische landen – het hoogste percentage in heel Scandinavië. Daarom is het goed om hier te zijn. In deze fantastische stad, die beter verdient dan dat het momenteel krijgt. Zelfs de internationale media hebben verhalen geschreven over de uitbarstingen van geweld, de bendeoorlogen, de schietpartijen en de bomaanslagen op politiebureaus in Malmö. In een stad als deze moet onze boodschap worden gehoord: Malmö mag niet bezwijken voor de islam. Malmö moet blijven wat het heel haar geschiedenis was. Een fatsoenlijke, rustige en veilige plek voor mensen om te wonen, te werken en een gezin te stichten. Een vrije stad.

In Malmö moeten we het tij keren. En de wereld laten zien dat het proces van islamisering kan worden gestopt. Dat is de reden waarom ik hier ben. Het is een toeval dat het vandaag de laatste dag is van de Hadj van dit jaar, die de islamitische bedevaart naar Mekka markeert. Dit is een symbolisch moment om u te vertellen dat het tijd is om het tij te keren. En u te vertellen dat het kan worden gedaan. Maar om het tij te keren, moeten we eerst stoppen met te doen alsof er geen probleem is, zoals zo veel journalisten en politici vertellen. We moeten eerst de waarheid onder ogen zien. We moeten eerst de waarheid spreken. Zodat anderen het ook weten.

Voordat ik verder ga, laat me één ding absoluut duidelijk maken. Telkens als ik de islam bekritiseerde, ben ik er door sommige mensen met valse bedoelingen vals beschuldigd van het haten van mensen. Om eventuele misverstanden te voorkomen, laat me duidelijk zeggen dat ik een ideologie, geen mensen, bekritiseer. Ik haat niet, noch wil ik een mens schaden. Ik verwerp volledig het gebruik van geweld. In feite is de belangrijkste reden waarom ik de islam verwerp zijn gewelddadige aard en het feit dat hij schadelijk is voor mensen, met inbegrip van zijn eigen aanhangers, met wie we medelijden moeten hebben in plaats van te haten en die wij moeten helpen om zich te bevrijden van het kwade monster dat de islam is.

Ik heb intensief in de islamitische wereld gereisd. Ik heb landen bezocht zoals Turkije, Egypte, Tunesië, Syrië, Iran, Irak, Afghanistan en Indonesië. In mijn boek “Marked for Death” kunt u lezen hoe ik was overweldigd door de vriendelijkheid, aardigheid en behulpzaamheid van veel mensen. Ze zijn vaak goede mensen, maar ze zijn gevangenen van de islam.

Ik heb altijd een onderscheid gemaakt tussen moslims en de islam. De meeste moslims zijn gematigd, de meeste moslims zijn niet gewelddadig, maar de ideologie van de islam is gevaarlijk. De gematigden zijn de gevangenen van het barbaarse systeem van islamofascisme. Er is geen gematigde islam. De islam is slechts in zeer beperkte mate een religie. Hij is voornamelijk een gevaarlijke ideologie. De islam is eerder politiek dan religieus: Hij streeft naar een islamitische staat. De islam is totalitair. De islam is niet vrijwillig. Hij beveelt dat mensen die de islam verlaten gedood moeten worden. In tegenstelling tot echte religies legt hij ook verplichtingen op aan niet-leden.

De islam is gevaarlijk, omdat hij zijn volgelingen oproept Mohammed te imiteren, om de zogenaamde profeet zo dicht mogelijk te benaderen. Het leven en de daden van Mohammed zijn ruimschoots bekend uit de eigentijdse bronnen. De eigen bronnen van de islam vertellen ons hoe slecht Mohammed was. Ze laten ons zien dat hij een leugenaar, een verkrachter, een pedofiel, een folteraar, een massamoordenaar was.

Omdat Mohammed vrouwen mishandelde, meent een aantal volgelingen van de islam het recht te hebben om vrouwen op dezelfde manier te behandelen.

Omdat Mohammed heeft gelogen en bedrogen om de islam te bevorderen, neemt een aantal volgelingen zich het recht voor om hetzelfde te doen. De islam heeft zelfs een woord voor dit soort liegen. Het heet Taqiyya.

Omdat Mohammed zijn tegenstanders doodde, meent een aantal van zijn volgelingen recht te hebben om hetzelfde te mogen doen.

Omdat Mohammed niet-moslims beroofde, meent een aantal van zijn volgelingen het gevoel te hebben dat ze het recht hebben om hetzelfde te doen. Dit is de zogenaamde jihad.

Een paar jaar geleden interviewde een van uw Zweedse kranten de socioloog Petra Akesson, nadat ze hier in Malmö een studie had uitgevoerd onder islamitische jongeren. Akesson wees erop dat deze jongeren zijn opgegroeid in een cultuur die de islamitische suprematie prijst. Als gevolg daarvan beschouwt een aanzienlijk aantal van hen hun criminele activiteiten tegen niet-moslim ongelovigen als rechtmatig, gerechtvaardigd en toegestaan.

Het is onze plicht om Mohammed te laten zien, deze 7e eeuwse barbaar, die een boek schreef waarvan hij zei dat het hem was gedicteerd door een engel uit een boek dat door Allah in de hemel was geschreven. De mensen uit zijn eigen geboortestad Mekka kenden Mohammed. Ze zeiden dat hij gek was. Een boze Mohammed emigreerde naar Medina, dat hij veroverde door Taqiyya en jihad. Later keerde hij terug naar Mekka en veroverde het met zijn troepen, zijn traditie van openheid en religieuze tolerantie uitwissend.

Overal waar de islam een voet aan de grond heeft gekregen, heeft hij enorm menselijk leed gebracht. Niet alle aanhangers van de islam gedragen zich als Mohammed zou hebben gedaan. Maar sommigen van hen doen dat. Hoe meer islam in je eigen land, hoe meer gewelddadig en intolerant hij wordt en hoe minder vrijheid je krijgt.

Maak een korte wandeling en loop de Rosengårdbuurt in Malmö in. Het is een van de gebieden in onze westerse landen waar de autoriteiten de macht zijn kwijtgeraakt, waar de sharia ons rechtssysteem bezig is te vervangen en waar het onveilig is voor niet-moslims om naar toe te gaan.

Of kom met me mee naar Nederland, naar de wijk Kanaleneiland in Utrecht. Ik heb daar bijna 20 jaar gewoond en ik heb de wijk achteruit zien gaan.

Of laat ons naar Parijs gaan en een bezoek brengen aan de buitenwijken.

Of naar Brussel, waar islamitische bendes met kalasjnikovs de politie uit bepaalde buurten hebben verjaagd. En waar de medewerkers van het Europees Parlement klagen dat ze ‘s nachts niet over straat kunnen lopen.

“In elk van onze steden”, schreef de Italiaanse journalist Oriana Fallaci kort voor haar dood in 2006, “is er een tweede stad, een staat in de staat, een regering binnen de regering. Een moslimstad, een stad die wordt beheerst door de koran . “

En een ding wat men niet moet doen is één van deze islamitische enclaves binnengaan als je een Jood bent. Joden zijn dezer dagen in Europa op de vlucht, omdat ze zich niet meer veilig voelen. Dit is niet alleen een slecht voorteken. Het is absoluut onaanvaardbaar en moet worden gestopt.

Het doet me denken aan iets dat Raoul Wallenberg ooit zei: “Ik zal nooit in staat zijn om terug te gaan naar Zweden zonder voor mezelf te weten in dat ik alles heb gedaan wat een mens kon doen om zoveel mogelijk Joden te redden”. Wallenberg gaf om de Joden. Dat zouden wij ook moeten doen. Zweden moet, net als Nederland, een veilige plaats voor Joden zijn..

Maar hoe meer islamitisch onze naties zijn geworden, hoe meer vijandig ze tegenover de Joodse gemeenschap zijn geworden.

En vandaar, terwijl niet alle gelovigen in Allah en Mohammed zich wenden tot het gebruiken van geweld, is het de waarheid dat een aantal van hen dat doet. En ze doen dat omdat de islam hen daartoe aanzet. We moeten onze ogen niet sluiten voor deze realiteit. Als we dat doen, doen we dat op eigen risico.

Hoe meer islam men krijgt in een samenleving hoe minder beschaafd en hoe minder vrij deze wordt.

Het is geen toeval dat alle islamitische staten in de wereld eisen dat de vrijheid van meningsuiting wordt beperkt en dat de kritiek op de islam en zijn profeet verboden zou moeten worden.

Omdat er niet zoiets bestaat als een gematigde islam is de islamisering van onze samenlevingen een gevaarlijke bedreiging. Deze islamisering wordt aangedreven door immigratie uit islamitische landen. Mohammed zelf veroverde Medina door de methode van immigratie. Of Hijra, zoals dat heet in de islam. We moeten de immigratie uit islamitische landen stoppen. We moeten het proces van islamisering stoppen.

Overal in Europa verspreiden zich moskeeën, islamitische centra en halalwinkels. In elke grote West-Europese stad komt men vrouwen in hoofddoeken en boerka’s tegen. In de straten van Lars Hedegaards land, Denemarken, kun je zelfs ontsnapte gevangen in een boerka tegenkomen! We moeten dit niet langer accepteren!

Open de pagina’s van onze kranten en u zult verschrikkelijke verhalen lezen over hoe vrouwen worden vertrapt, over vrouwelijke genitale verminking en eerwraak in onze eigen achtertuin. We moeten dit niet langer accepteren!

Winston Churchill, geconfronteerd met de nazi-tirannie, zei: “Geef nooit toe, nooit, nooit, nooit – in niets, groot of klein, groot of zelfs nog kleiner – nooit overgeven, behalve aan overtuigingen van eer en gezond verstand.”

Churchills motto is ook mijn motto. Het zou het motto van de vrije wereld moeten zijn. Het dient in heldere letters op de muur van het stadhuis van de stad Malmö staan geschilderd: “Never give in”, in niets, groot of klein!

Want als de vrije wereld toegeeft aan de eisen van de islam, dan zal deze vergaan en onze vrijheden zullen worden gedoofd.

Vorige maand heeft een moskee in de Stockholmse wijk Botkyrka toestemming gekregen de islamitische gebedsroep te laten horen vanuit de 32 meter hoge minaret. We moeten dit niet accepteren.

Ismail Okur, de voorzitter van de Islamitische Vereniging Botkyra, zei: “We willen vrijheid van godsdienst hebben.” Maar de islam is geen echte religie. De islam zelf staat geen vrijheid van godsdienst toe. Het is voor moslims niet eens mogelijk ervoor te kiezen om de islam te verwerpen. Hij beveelt dat afvalligen moeten worden gedood.

Het feit dat de islamitische oproep tot gebed op straat niet is te horen is geen enkele beperking in de vrijheid van moslims. Zij zijn vrij om te geloven wat ze willen. In landen als de onze zijn ze vrij om te zeggen wat ze willen. Maar dit betekent niet het recht om via luidsprekers over onze steden te knallen, voor ons allemaal te horen, zelfs in de privacy van onze eigen huizen: “Er is geen God dan Allah, en Mohammed is de boodschapper van Allah.”

Als ze deze islamitische strijdkreet door de luidsprekers mogen schreeuwen, moet het anderen worden toegestaan om door middel van luidsprekers uit hun eigen hoogste torens te schreeuwen, hoorbaar voor de hele wereld, ook in de privacy van hun huizen, dat Allah een valse God, dat Mohammed een bedrieger en de islam een bedreiging is.

U weet allemaal wat er zou gebeuren als iemand deze waarheden van een dak in het nabije Rosengård zou gaan schreeuwen. Sommige moslims zouden er aanstoot aan nemen. U weet allemaal wat er met uw landgenoot is gebeurd, de kunstenaar Lars Vilks, die een cartoon van Mohammed heeft getekend. ‘He was marked for death’. Al Qaida heeft $ 150.000 uitgeloofd voor zijn moord. Hij werd aangevallen. Zijn huis werd in brand gestoken.

En een islamitische zelfmoordenaar, die zichzelf doodde en twee onschuldige mensen in Stockholm verwondde op 11 december 2010, zei dat alle Zweden zouden betalen voor hun – ik citeer – “dwaze ondersteuning van het varken Vilks”

Lars Vilks woont nu onder permanente politiebescherming, net zoals ik. Ik heb acht jaar onder permanente politiebescherming geleefd, omdat de volgelingen van Mohammed me willen vermoorden voor het bekritiseren van de islam. Dat is de reden waarom er in deze zaal strikte veiligheidsmaatregelen zijn en waarom u niet binnenkwam zonder het tonen van uw identiteitsbewijs.

Laat niemand u vertellen dat de islam vrijheid respecteert. Vrijheid en de islam zijn onverenigbaar.

Laat niemand u vertellen dat de islam een religie van vrede is. De islam is een ideologie van geweld.

Laat niemand u vertellen dat u het intolerante moet tolereren. Dat hebben we genoeg gedaan. Geen tolerantie voor intolerantie.

Luister naar wat Karl Popper, de grote liberale filosoof, te zeggen had: “Onbeperkte tolerantie leidt tot het verdwijnen van tolerantie”, zei hij. “Als we de onbeperkte tolerantie zelfs uitbreiden tot degenen die intolerant zijn, als we niet bereid zijn om een verdraagzame samenleving tegen de aanval van de onverdraagzamen te verdedigen, dan zullen de verdraagzamen vernietigd worden en de verdraagzaamheid met hen.”

We moeten een vuist te maken. We moeten een lijn trekken. We moeten duidelijk verkondigen:

Geen moskeeën meer! Er zijn al meer dan genoeg moskeeën.

Niet nog meer islamitische scholen! Zij zijn centra van subversie.

Geen immigratie meer uit islamitische landen!

Alle criminele allochtonen met een dubbele nationaliteit moeten worden uitgezet!

We moeten een lijn trekken. Als u zich gedraagt, als u assimileert, bent u van harte welkom om te blijven. Zo niet, dan is er geen plaats voor u!

Vandaag de dag heeft de islam het lef en de arrogantie om ons te vertellen dat wij, de slachtoffers, niet tolerant genoeg zijn tegenover de islam. De islam vertelt ons dat hij geen kritiek op de islam meer zal accepteren.

Onlangs, op 9/11, werd een Amerikaanse ambassadeur gemarteld en vermoord, omdat een van zijn landgenoten, een Koptische, in Egypte geboren Amerikaans staatsburger, een film over Mohammed had gemaakt.

Helaas lijken veel Westerse leiders en de media in de greep van een laffe appeasement mentaliteit te zijn die schadelijk is voor onze westerse vrijheden.

Martin Schulz, de voorzitter van het Europees Parlement, veroordeelde – ik citeer – “niet alleen de inhoud, maar ook de verspreiding van een dergelijke film.”

De heer Schulz zal een van de drie EU-leiders zijn die binnenkort afreizen naar Oslo om dit jaar de Nobelprijs voor de Vrede in ontvangst te nemen.

President Obama, een andere Nobelprijswinnaar, noemde de film “grof en walgelijk.” En voegde eraan toe – ik citeer – “De toekomst mag niet behoren aan diegenen die de profeet van de islam belasteren.”

Met hun laffe verklaringen, van deze leiders die leiders van de vrije wereld zouden moeten zijn, versterken zij de vastberadenheid van de islamitische leiders, zoals die van de Turkse premier Erdoğan, die de Verenigde Naties onder druk zet om te komen tot een internationaal verdrag tegen godslastering waarmee ze onze vrijheid van meningsuiting willen beperken.

In plaats van zich krachtig uit te spreken ten gunste van de vrijheid van meningsuiting, in plaats van pal te staan voor onze vrijheden, in plaats van het volgen van Churchills bijvoorbeeld door nooit toe te geven, in niets, groot of klein, krimpen westerse politici ineen over islamitische gevoeligheden door te verklaren hoe zij zich persoonlijk beledigd voelden door de film van een particulier uit Los Angeles.

Ondertussen loofde een Pakistaanse minister een beloning van 1 miljoen dollar uit voor het doden van de maker van de film. We hebben geen Westerse leiders gehoord die daarover iets hebben gezegd.

Toen in maart uw organisatie, de Zweedse Free Press Society, werd opgericht, bekritiseerde Kaj Schueler, de redacteur van Dagbladet, u. Hij schreef in zijn krant – ik citeer – “Aangezien woorden neutraal noch onschuldig zijn, moeten er grenzen zijn aan de vrijheid van meningsuiting.”

Het spijt me meneer Schueler, maar zolang mensen niet oproepen tot geweld, moet het ze worden toegestaan om te zeggen wat ze willen. Dat is de reden waarom ik wil dat er in onze grondwetten een clausule wordt opgenomen vergelijkbaar met het Amerikaanse First Amendment.

Ik verdedig het recht van iedere imam om zijn afkeuring over onze vrijheden en democratie uit te drukken, over onze vrijheid van meningsuiting, over het christendom en het Jodendom, over homo’s en vrouwen, over onze cultuur, traditie en waarden. Maar in ruil daarvoor eis ik het recht dat iedereen zijn mening mag uiten over de islam, op de manier die hij nodig vindt.

Aangezien de islam ons die vrijheid niet wil schenken, mag hem niet de vrijheid worden gegeven om ons te beroven van onze vrijheden!

Mijn vrienden, zoals ik al zei, de waarheid is bitter en onaangenaam. Maar we moeten ons niet onttrekken aan onze verantwoordelijkheden. We moeten zeggen wat we te zeggen hebben en doen wat we moeten doen.

Want als we dat doen, is er hoop. We kunnen nog steeds het tij van de islamisering keren.

We kunnen dit doen door een beroep te doen op de loyaliteit van onze mensen aan hun identiteit en hun nationale vrijheden. We kunnen de islam stoppen door rond onze nationale vlag te gaan staan ter verdediging van onze nationale identiteit.

Onze natiestaten zijn de belichaming van onze vrijheden en vrijheid. Laat ons onze vrijheden en vrijheid verdedigen door de verdediging van onze natiestaten.

Europa’s islamisering komt voort uit het culturele relativisme dat in de loop van de afgelopen decennia onze nationale vastberadenheid heeft ondermijnd. Cultureel relativisme dicteert dat alle culturen even moreel en waardevol zijn. Als alle culturen gelijk zijn, volgt daaruit dat de staat niet een specifieke culturele waarden kan promoten, zelfs niet die van het eigen volk.

Vandaar dat culturele relativisten ontkennen dat immigranten zouden moeten assimileren, want dat zou van hen voorvechters maken van de Europese cultuur boven de oorspronkelijke immigrantenculturen. Ze vertellen de islamitische nieuwkomers die zich vestigen in onze steden en dorpen: het staat jullie vrij om onze normen en waarden te overtreden, omdat jullie cultuur net zo goed is als de onze. Dit is een leugen, dit is niet waar. Culturen zijn niet gelijk. Onze cultuur, op basis van het humanisme, christendom en Jodendom, is veel beter dan de barbaarse islamitische cultuur. We zouden er trots op moeten zijn dit te zeggen.

We moeten meer trots zijn op onze eigen cultuur en identiteit.

De culturele relativisten vergemakkelijken de islam. Ze papegaaien de islamitische Taqqiya-verklaringen na. Ze noemen ons xenofoben en beschuldigen ons van haat zaaien. Ze slepen ons voor de rechtbank. Mensen zoals ik, Lars Hedegaard in Denemarken en vele anderen, werden onderworpen aan eindeloze tijd, energie en geld kostende processen voor het uitspreken van de waarheid over de islam. Gelukkig zijn zowel Lars en ik beide vrijgesproken, maar anderen waren niet zo gelukkig.

De combinatie van Taqiyya en cultureel relativisme is een zeer gevaarlijke bedreiging voor het Westen.

De culturele relativisten dragen ook onze nationale soevereiniteit over aan Brussel. Ze vertellen ons dat natiestaten gevaarlijke relicten zijn uit het verleden. Ze vertellen ons dat de Europese Unie nodig is om oorlog te vermijden. Zelfs het Nobelcomité in Oslo zegt dit.

De oorzaak van de Tweede Wereldoorlog was echter niet het bestaan van nationale staten. De oorzaak van de oorlog was de walgelijke nazi-ideologie.

De remedie tegen het totalitarisme is niet het opbouwen van een Europese superstaat. We kunnen onze vrijheden niet beschermen door onze landen te beroven van hun soevereiniteit en over te dragen aan het verre Brussel.

Men weet wat er dan gebeurt. We krijgen culturele relativisten, zoals uw eigen Cecilia Malmström, die uniform beleid opleggen aan alle betrokken landen, bijvoorbeeld door onze grenzen open te gooien voor steeds meer immigranten uit andere landen.

Mevrouw Malmström behoort tot dezelfde partij als minister Ullenhag. Ik schreef haar eerder dit jaar een brief en nodigde haar uit om onze immigratiebuurten te bezoeken, maar ze gaf geen antwoord. Ik kan begrijpen waarom u haar naar Brussel stuurde, maar nu zitten wij met haar opgescheept.

Mijn vrienden, mensen zoals Malmström lijken ons te willen beroven van onze eigen identiteit.

Maar zonder een identiteit kan er geen vrijheid zijn. Zonder de natiestaat kan er geen echte nationale politieke vrijheid zijn. Een ziel heeft een lichaam. De geest van politieke vrijheid kan niet bloeien buiten het lichaam van de natiestaat. De natiestaat is het politieke orgaan waarin we leven. Dat is waarom we de natiestaat moeten behouden en koesteren. Zodat we de vrijheid en de democratie die we genieten kunnen doorgeven aan onze kinderen.

Als Zweden wil overleven, moet het Zweden blijven en trots zijn Zweeds te zijn.

We moeten goede patriotten zijn. Patriottisme wordt gebrandmerkt als fascisme door de culturele relativisten. Maar patriottisme is geen fascisme. Integendeel. Elke democraat en verdediger van de vrijheid is per definitie een patriot.

Europa is een cluster van naties. De kracht van Europa is zijn diversiteit. Uniformiteit is een kenmerk van de islam, maar niet van Europa. De islam heeft de nationale identiteit van de veroverde volkeren uitgeroeid. De Koptische identiteit van Egypte, de Indiase identiteit van Pakistan, de Assyrische identiteit van Irak, de Perzische identiteit van Iran, allemaal werden ze uitgewist, neergeslagen of gediscrimineerd tot op de dag van vandaag. De islam wil alle naties vervangen door de zogenaamde Ummah, de gemeenschappelijke identiteit van de Nation of Islam waar allen dienstbaar aan moeten zijn en waarin alle nationale identiteiten moeten verdwijnen.

Laat de Zweedse identiteit niet worden weggevaagd door de Ummah.

Een nationale identiteit bindt een individu aan een erfenis, een traditie, een loyaliteit en een cultuur. Nationale identiteit is een inclusieve identiteit: zij beschouwt iedereen als gelijk, ongeacht zijn religie of ras, die bereid is om in een land te assimileren door te delen in het lot en de toekomst van een volk.

De Brusselse bureaucraten en de linkse intellectuelen beschouwen patriottisme als een gevaarlijk relict uit het verleden. Zij verzetten zich tegen de nationale identiteiten van Europa. Maar dat doet ook de islam, die niet wil dat de gelovigen assimileren en een andere loyaliteit aannemen dan de loyaliteit aan de islam en de Ummah. Dit is het probleem van zo veel immigranten in onze samenleving.

Deze boodschap, natuurlijk, is er een die de eurocraten niet willen horen, maar het is de waarheid.

Zonder zelfbestuur, zonder zelfbeschikking, kan er geen behoud zijn van onze identiteit.

Mijn vrienden, we moeten de politieke macht teruggeven aan de natiestaat, in naam van de democratie, in naam van de vrijheid, in naam van de menselijke waardigheid. We hebben een heropleving nodig van nationale trots, de liefde voor land en instituties.

Door de verdediging van de natiestaten verdedigen we onze eigen identiteit en vrijheid.

Dames en heren, beste vrienden, het is tijd om te handelen. We moeten haast maken. De tijd dringt voor Zweden, voor Nederland, voor alle andere grote naties van Europa. Zoals Ronald Reagan zei: “We moeten nu handelen, om de toekomst te behouden.”

Hier is een korte samenvatting van vijf dingen die we moeten doen om onze vrijheden te behouden.

Ten eerste moeten we de vrijheid van meningsuiting verdedigen. Het is de belangrijkste van onze vrijheden. We hebben een First Amendment in Amerikaanse stijl nodig dat wordt ingevoerd in alle Europese landen.

Ten tweede moeten we een einde maken aan het cultureel relativisme. In mijn eigen land heb ik voorgesteld dat in onze grondwet een clausule wordt opgenomen waarin staat dat de dominante cultuur in Nederland is gebaseerd op de joods-christelijke en humanistische principes. Als we niet weten wie we zijn, kunnen we nooit weten wat we niet zijn.

Ten derde moeten we de islamisering stoppen. Meer islam betekent minder vrijheid. Er is al genoeg islam in Europa. We moeten stoppen met de immigratie uit islamitische landen.

Ten vierde moeten we de suprematie en de soevereiniteit van de natiestaat herstellen.

Tot slot is het ook onze plicht om Israël, de natiestaat van het Joodse volk, te helpen. Israël is in de frontlinie van de jihad. Israël is een baken van licht in een gebied van totale duisternis. Israël vecht onze strijd. Door Israël te helpen overleven, helpen we onszelf.

Mijn vrienden, als we stoppen met het spreken van de waarheid, is alles verloren.

In een toespraak in het VN Plaza Millennium Hotel in New York op 11 september vorig jaar, herinnerde George Igler, de directeur van de Britse vrijheid van meningsuiting denktank Discours, zijn gehoor eraan wat er gebeurd is in vlucht 11, het vliegtuig dat werd gekaapt door Mohammed Atta en zijn bende en in de noordelijke toren van het WTC werd gevlogen op die noodlottige ochtend van 9/11, 2001.

“Gewoon stil zijn en er zal u niets overkomen,” vertelde Atta de passagiers aan boord van het gekaapte vliegtuig.

Mijn vrienden, we weten uit de verschrikkelijke ervaringen van de passagiers op vlucht 11 dat we niet oké zullen zijn als we stil blijven. Integendeel, we zijn gedoemd als we stil blijven. We moeten spreken, met al onze macht, tegen degenen die ons het zwijgen op willen leggen. We moeten de waarheid, luid en duidelijk, over de ware aard van de islam te vertellen – deze totalitaire ideologie die ons allemaal wil islamiseren en zijn wil opleggen wil aan de hele wereld. We moeten de leugen, die het cultureel relativisme is, blootleggen.

We moeten elke dag vechten tegen de opkomende vloed van de islamisering, zelfs als de culturele relativisten in de media en overheden ervoor bezwijken.

Als we falen, zullen we alles verliezen: onze vrijheid, onze identiteit, onze democratie, onze rechtsstaat en al onze vrijheden, te beginnen met de belangrijkste van allemaal: onze vrijheid van meningsuiting.

Het Westen is in gevaar, maar we kunnen nog steeds de overhand bewaren.

Zelfs als we beledigd worden,

zelfs als we worden lastiggevallen en geïntimideerd,

zelfs als ze ons voor de rechter slepen voor het spreken van de waarheid,

zelfs als ons de dood wordt aangezegd alleen voor het afgeven van een opinie.

- We mogen nooit tot zwijgen worden gebracht.

Nooit, nooit, nooit.

Dank u. – En veel geluk voor jullie allemaal!

Vertaling via E.J. Bron