AO Taxi - Inbreng

Hieronder de inbreng van Richard de Mos tijdens een algemeen overleg d.d. 9 september 2009 over Taxi's.

Voorzitter,

Een aantal weken geleden heb ik het genoegen mogen smaken om op uitnodiging van KNV Taxi, de taxiwereld, naast alle bestaande mediaberichten, beter te mogen leren kennen. Mijn bezoek aan taxibedrijf Van der Laan in Nieuwkoop en taxibedrijf Prestige in Nieuwegein hebben mij laten zien dat er nog heel wat ondernemersgeest in deze branche bestaat. Het laatst genoemde bedrijf had zoveel initiatieven, die een voorbeeld voor de branche kunnen zijn.

Een studententaxi, een convenant met een ROC uit de regio om zijn personeel te laten scholen, groeimogelijkheden voor zijn personeel en ga zo maar door. Het enige waar we het niet over eens waren was het feit of FC Utrecht of ADO nou een mooiere voetbalclub is. Ik houd het bij laatst genoemde.

De ontstane problemen in de taxibranche moeten in het juiste perspectief worden bezien. Met 90% van de branche gaat het erg goed. Dagelijks verloopt  het contractvervoer in deze branche prima, wordt er prima zorg- en leerlingenvervoer geleverd en kiezen klanten de beltaxi waar zij tevreden over zijn.

Echter, die overige 10% van de branche, bestaande uit de aanlooptaxi waarvan het merendeel in Amsterdam gevestigd, bepaalt het gezicht van de branche. Daarover lezen wij de berichten in de pers. Vooral de vrije rijders, doen er alles aan de taximarkt naar de filistijnen te helpen.

Extreem hoge ritprijzen, het bedreigen van klanten, het weigeren van korte ritten, ach we kennen de ellendige verhalen. Ook niet echt bevorderlijk voor het toerisme in Nederland. Getuige ook de lage klassering die de Amsterdamse taxi inneemt in de ‘Global Travelers Guide’.

De door de staatssecretaris aangekondigde plannen aangaande groepsvorming, ruimere bevoegdheden voor gemeenten en de wijziging in de tariefsstructuur juicht de PVV toe, al zijn ze wel wat aan de late kant gekomen.

Bovendien mist de PVV wel een aantal zaken.

Er moet een nauwgezet contact tussen Justitie en de Inspectie van Verkeer en Waterstaat komen. Om een taxipas de krijgen hebben chauffeurs een VOG nodig. Echter nadat de taxipas, die een geldigheid van vijf jaar heeft, is afgegeven, is er geen controle meer op het gedrag van de chauffeur.
Een half jaar na afgifte van de taxipas kan een chauffeur een klant het ziekenhuis in slaan en vervolgens zit hij nog vierenhalf jaar achter het stuur omdat zijn taxipas niet wordt afgepakt.
 
Uit eigen onderzoek van het Ministerie van V&W blijkt dat 1 op de 4 chauffeurs in aanraking is geweest met Justitie en gezien de ernst van de door hen gepleegde delicten niet in een taxi horen. Het moet toch niet zo moeilijk zijn om  na aanraking met Justitie een vlaggetje bij de Inspectie op rood te laten wapperen, zodat de taxipas van een chauffeur die zich misdragen heeft kan worden afgepakt? Hetzelfde moet gelden bij het verlies van het rijbewijs.

Raak je als taxichauffeur je taxipas kwijt door een geweldsincident, verbeur dan ook de auto van die taxichauffeur.

Zet ‘Mystery Guests’ in met de bevoegdheid om taxipassen in te trekken, zodat elke chauffeur weet de kans te lopen zo’n ‘Mystery Guests’ in zijn wagen te krijgen en dat je het als chauffeur wel uit je hoofd laat om te hoge prijzen te vragen, korte ritten te weigeren of om eens een behoorlijk stuk om te rijden. 

Voorzitter,

Problemen aanpakken daar waar ze zijn. De PVV wil, met terugwerkende kracht tot 2000, de vrije rijders verplichten tot een verzwaarde opleiding waarbij de chauffeur wordt geleerd zich als een gentlemen te gedragen. Een goed Nederlands sprekende gentlemen welteverstaan, met een degelijke kennis van de straten en stad waar hij of zij rijdt.

Chauffeurs in loondienst kunnen een interne opleiding volgen bij de ondernemer, waarbij de zwaarte van de opleiding afhankelijk moet zijn van de functie van de chauffeur. De kwaliteit van zo’n interne opleiding dient gecontroleerd te worden door het Sociaal Fonds Taxi.

Als mijn bezoek aan de taxionderneming in Nieuwegein mij één ding geleerd heeft, dan is het wel dat je het vak van taxichauffeur met plezier moet willen uitoefenen. ‘Feeling hebben met wie je in je auto hebt’ zo citeer ik de directeur van Prestige.

Voorzitter,

Kan de staatssecretaris mij informeren hoeveel feeling chauffeurs hebben met hun klanten als zij onevenredig, denk aan leningen met lage rente, door de Sociale Dienst of de reclassering aan een taxivergunning zijn geholpen?
Om hoeveel mensen gaat het en is er na deze hulp nog controle op deze groep geweest?

Tenslotte heb ik nog wat losse vragen aan de staatssecretaris:

- Waarom gelden er voor de Tuk Tuk niet dezelfde eisen als voor taxi’s? Chauffeurspas / taximeter.
- Kan zij nagaan welke rol hotels spelen in de taximaffia en wat kan zij doen om dit te bestrijden?
- Een veel gehoorde klacht uit de taxibranche is die aangaande de rij-en rusttijdenwet, die nu gelijk is aan het lange afstandvervoer, wat een enorme administratieve lastendruk met zich meebrengt. Kan de staatssecretaris dat versoepelen?        

Dank u voorzitter.