Commissiedebat Raad Buitenlandse Zaken 16 juni 2021

Voorzitter,
Steeds meer burgers van EU-lidstaten zien Turkije als vijand in plaats van partner. En slechts vier procent van de inwoners ziet Turkije als vriend, met gedeelde waarden en belangen. Slechts vier procent!

Dat blijkt uit Europees onderzoek voorzitter.

De doorsnee burger ziet dus wat veel politici niet willen zien: dat het Turkije van Erdogan niet deugt, gevaarlijk is en niet te vertrouwen. Maar wat we óók zien is een gapend gat tussen wat burgers zien, en wat politici doen;

Met de absurde slotsom dat Turkije formeel nog steeds kandidaat is voor het EU-lidmaatschap. Ondanks de Turkse steun aan terroristen en jihadisten. Ondanks de Turkse illegale de facto annexatie van Cyprus. En ondanks de Turkse illegale militaire acties in Syrië en Irak en de Turkse illegale bezetting van delen van Syrië.

Er wordt in Brussel deze maand veel gesproken over Turkije. Met de Europese Raad op 24 en 25 juni als besluit. Daarom de oproep van de PVV om de politiek wat meer in lijn te brengen met de realiteit. Zoals die ook ervaren wordt door de burgers.

Oftewel, zie Turkije niet als partner of vriend, maar als tegenstander. Zet ook formeel een streep door het Turkse EU-lidmaatschap en stop de financiële steun aan Turkije. Dat is mijn oproep!
Maar wat doet de minister op die punten? Graag een reactie!

Voorzitter,

Het is verbijsterend dat de minister de Mensenrechtenraad van de VN “een geschikt platform” noemt om de recente gevechten tussen Israël en terreurbeweging Hamas en de situatie in Oost-Jeruzalem te bespreken en te beoordelen.
Geen internationaal orgaan is zo obsessief anti-Israël als de VN-mensenrechtenraad. Israël is daar sinds de oprichting al bijna honderd keer veroordeeld, islamitische landen als Pakistan en Turkije nul keer.

Als je een beetje fatsoen in je donder hebt verscheur je daarom direct elk voorstel dat Pakistan en de nep-staat “Palestine” namens islamitische landen doet om Israël te bashen. Iets wat Nederland vorige maand niet deed en Duitsland, Oostenrijk, Bulgarije en Tsjechië wel deden door tegen de resolutie van Pakistan te stemmen.
Een resolutie:
- die de terreurdaden van Hamas niet eens noemt;
- die een doorlopend onderzoek vraagt binnen de staat Israël;
- waardoor er naast de nu al bestaande sessies om 3x per jaar
uitsluitend Israël te bashen, er nog een 4e jaarlijkse sessie bij
Komt met hetzelfde doel: Israël ‘afbranden’.

Nederland heeft zich onthouden bij de stemming over die resolutie. En dat ondanks de zorgen die de minister nota bene zelf had over het mandaat voor dat onderzoek. Een uiterst laffe houding.
Dus gedoogde onze nieuwbakken minister van Buitenlandse Zaken– in tegenstelling tot andere Europese landen - een per definitie gekleurd onderzoek tegen Israël.

Maar het is nog erger. Niet alleen heeft Nederland niet tegen die resolutie gestemd maar Nederland was een van de landen die het houden van een “special session” van de Mensenrechtenraad waardoor die resolutie überhaupt kon worden ingediend, actief heeft ondersteund. Nederland was facilitator van die sessie dus in wezen een van de grondleggers van die resolutie. En Nederland was het enige Europese land dat dat heeft gedaan, samen met Pakistan en een hele rits grootschalige mensenrechtenschenders.

Ik vraag de minister (1) waarom Nederland een special session in het Israël hatend milieu van de Mensenrechtenraad steunde en vervolgens niet (2) tegen de foute uitkomst daarvan stemde.
Dat alles gebeurde dan ook nog met veronachtzaming van de door de Kamer aangenomen motie van der Staaij, die juist eenzijdig ten nadele van Israël stemmen verwerpt.

Dan nog iets over een onderzoeksrapport waartoe de EU zelf opdracht had gegeven maar dat door de EU nog onder de pet wordt gehouden. Ik doel op het rapport dat natuurlijk toch bij de pers terechtkwam en waaruit zou blijken dat UNRWA nog steeds lesmateriaal maakt en gebruikt om Palestijnse kinderen haat tegen de Joden te leren en op te hitsen tot geweld tegen Joden.
Ik vraag de minister er voor te zorgen dat de EU dit rapport per omgaande vrij geeft, zodat iedere EU-burger er kennis van kan nemen.

Nederland kiest geen partij, want dan zou het de inspanningen van de co-voorzitters van de Minsk-groep (VS, Rusland, Frankrijk) gericht op vermindering van de spanningen tussen Armenië en Azerbeidjan, voor de voeten lopen. Aldus de minister in haar brief de we vandaag op de valreep mochten ontvangen.
Een gedachte die de vraag oproept wat die co-voorzitters dan in de afgelopen 29 jaren hebben bereikt om de situatie tussen Armenië en Azerbeidjan te ontspannen? Vlgs mij niets of vrijwel niets.

Ik constateer een groot verschil tussen het enthousiasme waarmee de minister van Buitenlandse Zaken allerlei sancties tegen de leider van Wit-Rusland steunt en de manier waarop zij op kousenvoeten heen loopt om de suggestie om ook eens ferm op te treden tegen de dictator van Azerbeidjan.
Kan de minister dat uitleggen?

Tenslotte wijs ik er op dat de leiders van Azerbeidjan en Turkije in hun overwinningsroes nu ook aanspraak willen maken op de zogeheten Zangezur-corridor. Dat is het stukje land dat aan Armenië toebehoort en dat Azerbeidjan scheidt van een Azerbeidjanse exclave (genaamd Nachitsjevan). Zonder enig overleg met Armenië, geven Turkije en Azerbeidjan op een persconferentie te kennen dat ze door die Zangezur-corridor heen willen voor transport van olie, gas en andere commodities.