Debat over terrorismebestrijding

Voorzitter, Europa is een slagveld. Een oorlogsgebied. Aanslag na aanslag. Bijna iedere week inmiddels. Doden, gewonden. Onschuldige mensen vermoord, platgereden en opgeblazen. Spijkerbommen, vrachtwagens en Kalasjnikovs. Je kan het zo gek niet verzinnen. Het is verschrikkelijk.

Op een enkele – overigens net zo trieste – uitzondering na, is het laatste wat zij horen voordat zij de dood worden ingejaagd het luidkeels gekrijs van “allahu akbar”. En nabestaanden blijven achter in verdriet.

Voorzitter, mijn fractie deelt dat verdriet. En rouwt met alle slachtoffers mee. Maar we zijn ook boos.

Want na iedere terreuraanslag verandert er niks aan de hoofdoorzaak van al die ellende.

Ontkend wordt nog steeds dat de islam de oorzaak van al deze ellende is, een kwaadaardige gewelddadige ideologie die we massaal geïmporteerd hebben.

En de bevolking is stelselmatig wijsgemaakt tot op de dag van vandaag dat de islam een vredelievende religie is. Dat er maar een paar islamitische extremisten zijn die de boel verpesten.

Leugens voorzitter, allemaal leugens.
En nu zitten we overal in Europa met de gebakken peren, met een vijfde colonne die ons vervangt, koloniseert en steeds vaker terroriseert.

Voorzitter, wat er moet gebeuren is glashelder, mijn fractie roept het al jaren.

We moeten de immigratie uit islamitische landen stoppen, we moeten onze grenzen sluiten. We moeten inzetten op remigratie. We moeten criminelen met een dubbele nationaliteit denaturaliseren en uitzetten. We moeten Syriëgangers nooit meer terug Nederland binnenlaten en al degenen die al zijn teruggekeerd allemaal opsluiten. Maar dat is allemaal niet genoeg.

Want omdat we dat allemaal niet hebben gedaan is de situatie nog 100 keer erger geworden.
Er dreigt een groot gevaar waar de NCTV afgelopen vrijdag ook op wees. Ik citeer uit het laatste dreigingsbeeld: “Vaak waren daders al eerder in het vizier van de autoriteiten, maar werden zij niet opgepakt omdat er onvoldoende bewijs tegen hen was”.
Daders voorzitter, we praten over daders van terreurdaden, die in dit geval nog gelukkig bij buitenlandse inlichtingendiensten naar ik aanneem bekend waren maar niet werden opgepakt en dus gewoon onschuldige mensen konden vermoorden.

Hoe is het mogelijk? Waarom laten we dat gebeuren? We moeten eindelijk en met grote spoed administratieve detentie invoeren. En ik ben trots dat ik dadelijk mede namens een paar collega’s aan het einde van mijn termijn een initiatiefwetsvoorstel aan u mag overhandigen.

En dat initiatiefvoorstel dat zegt dat mensen die op grond van hun gedragingen in verband kunnen worden gebracht met terreur of de ondersteuning daarvan vast moeten kunnen worden gezet om onze nationale veiligheid te beschermen – ook als er nog onvoldoende strafrechtelijk bewijs is om ze op te pakken.

Er is echt een dringende noodzaak om dat te doen.
Want alleen met het strafrecht en bestuurlijke maatregelen als een meldplicht en gebiedsverboden komen we er niet.

Het is nodig want het aantal jihadisten en sympathisanten in Europa loopt inmiddels de spuigaten uit. In het VK alleen al zo’n 23.000 jihadisten. In de rest van Europa is het niet veel beter.

En in ons eigen Nederland kent de jihadistische beweging inmiddels honderden jihadisten die geweld kunnen gebruiken en volgens de AIVD ook hier enkele duizenden sympathisanten die en ik citeer “in korte tijd kunnen uitgroeien tot keiharde strijders.” Duizenden sympathisanten van de jihad. In Nederland. Die in een korte tijd kunnen uitgroeien tot keiharde strijders. Dat zegt de AIVD. Mensen die dus iedere dag, ieder moment hier in Nederland een aanslag kunnen plegen.
Waarom laten we ze vrij rondlopen? Waarom laten zij ze vrij rondlopen daar in Vak K.

Voorzitter, het is levensgevaarlijk!

En, om mijn verhaal af te maken, om ze te volgen dat is toch ook niet mogelijk. Om 1 persoon 24/7, 24 uur per dag te volgen hebben we 20 medewerkers van de AIVD nodig. En het blijkt wel dat dat niet kan.

Administratieve detentie is keihard nodig. We hadden het al lang moeten worden invoeren. Onschuldige mensenlevens kunnen ermee worden gered.

Doe het, zeg ik tegen de drie mensen in Vak K. Doe het eindelijk en zit niet met uw vingers in uw neus.

Om die reden dien ik graag met mijn collega’s De Graaf en Fritsma nu op dit moment een initiatiefwetsvoorstel in met het verzoek, we hebben dat ook in de geleidende brief aan u gevraagd, om het gelet op de urgentie van deze zaak met spoed naar de Raad van State te sturen. En misschien dat u het nu ook kan ronddelen voor de collega’s dat ze het ook kunnen zien.