AO Waterschade in Zuidoost-Nederland
Mevrouw de voorzitter. Deze neerslag was een van de meest extreme sinds de eerste metingen van het KNMI in 1911. We spreken hier over een natuurramp. Vele generaties oude familiebedrijven – ik noem ze vaak «eeuwenoude» – zijn aan het einde van hun Latijn. Niet alleen de bedrijven gaan kapot, maar ook de mensen gaan rechtop kapot. Er wordt gesproken over maatschappelijke ontwrichting. De neerslag was in juni 50% hoger dan de hoogst gemeten metingen sinds 1911, zo heb ik me laten vertellen. Het KNMI spreekt van een supercel. Laten we dus echt van een natuurramp spreken.
De directe schade schijnt al meer dan een half miljard te zijn. De indirecte schade, die dus nog moet volgen, is nog een keer een half miljard. Meer dan 750 agrarische bedrijven, die ons voorzien in onze primaire levensbehoefte en die onze dieren verzorgen en voorzien in hun primaire levensbehoefte, gaan op deze manier naar de knoppen. Dat kan niet. Een natuurramp is geen ondernemersrisico. Dat wil ik even gezegd hebben.
Wij willen de Staatssecretaris vragen om garantstellingen ten behoeve van inzaaien te vragen zodat men er snel weer bovenop kan komen. Ik vind het belachelijk dat dit bij de Europese Commissie moet gebeuren. Ik vind dat echt te gek voor worden! Staatssecretaris, pak uw verantwoordelijkheid en laat de Europese Commissie desnoods links liggen. We moeten dat nu allemaal zelf gaan doen.
Het gaat niet alleen om het neerdalende water, maar ook om het opstuwende water, waarvoor verzekering niet mogelijk is. Ik vraag de Staatssecretaris of dat klopt. Als dat inderdaad niet mogelijk is, moet de rampenwet zeker in werking treden, maar die had eigenlijk al direct in werking moeten treden. Ik heb me laten vertellen dat dit zo is. Waarom worden er wel miljarden gegeven aan klaplopers als de bankenbobo’s, aan Griekenland, dat 55 jaar achter de OESO kan zitten, aan vluchtelingen en aan noem het allemaal maar op? Voor iedereen is er hulp, maar nu gaat het om Brabantse en Limburgse boeren, die ons voorzien van onze primaire levensbehoefte, en dan is er plots geen hulp. Dat gaat er bij niemand in. Dat gaat er bij niemand in! Niemand begrijpt dat! De mensen zijn het zat, en terecht. Er is niet afdoende hulp voor hardwerkende Brabanders en Limburgers.
Ik hoorde gisteren een heel triest verhaal van een boerin in de buurt van Roermond. Zij zei huilend: het trieste van het verhaal is dat ik nu zelfs gezonde koeien moet laten inslapen omdat ik niets meer heb om ze te eten te geven en ik daar ook geen geld meer voor heb. Denk daar maar eens over na. Het gaat dus niet alleen om menselijk leed, maar ook om dierenleed.
Wij vragen de Staatssecretaris om artikel 3 van de Wet tegemoetkoming schade bij rampen van toepassing te verklaren. Wij vragen net als het CDA om met het Verbond van Verzekeraars om tafel te gaan zitten, want het opstuwende water is het grootste probleem. Door de mogelijke groei van de kans op natuurrampen gaan we hier nog vaak mee te maken krijgen. Ik heb gesproken.