Skip to main content

Algemeen overleg Kredietverlening

De banken zijn met miljarden aan belastinggeld gered. En wat krijgen we ervoor terug? Stank voor Dank. In ieder geval geen krediet. De banken staan keihard op de rem en verdiepen daarmee de crisis, die zij hebben veroorzaakt. Deze ministers staan erbij en kijken erna. Ze zijn niet eens in staat om de boeterente bij vervroegde aflossing (tot 100.000 euro) te schrappen bij hun eigen staatsbank ABN Amro. Een goed gesprek, zei de staatssecretaris gisteren, verder komen ze niet!

DNB laat duidelijk zien dat de kredietverlening keihard terugloopt. De hypotheekkredieten zijn in 1 jaar gehalveerd van 15 mld in 2011 naar 8 mld in 2012. Datzelfde geldt voor de bedrijfskredieten van 12 mld naar 7 miljard. Dit zou deze ministers toch moeten wakker schudden...

De recessie beïnvloedt zowel de vraag als het aanbod van krediet.

Aan de vraagzijde heb je consumenten die in deze tijd geen huis durven te kopen. De woningmarkt zit muurvast en de prijzen dalen zienderogen. Niet voor niets staan 1,3 miljoen mensen onder water. De consument is onzeker over de hypotheekrenteaftrek, maar ook over hun baan, pensioen en koopkracht.. Alles ligt onder vuur, niets is veilig! En alsof dit nog niet erg genoeg is, worden de (krediet)regels verder aangescherpt. De GHF, LTV, LTI, de NHG, alles moet strenger... Met strengere regels probeert men een volgende crisis te voorkomen, maar tegelijk verergert men de huidige crisis.

Ook zijn daar de ondernemers die nauwelijks nog durven te investeren in deze neergaande economie. Ze zijn bezig met overleven. Het CPB liet een terugval zien van investeringen met 11% (2013). Bedrijven zien de uitval van de binnenlandse vraag (de consumptie daalt al 5 jaar op een rij) en teren in op hun reserves. Niet voor niets zien we dat elke maand meer dan 700 bedrijven de handdoek in de ring gooien.

Aan de aanbodzijde heb je de banken die kampen met interne besognes en hun maatschappelijke rol vergeten. Ze moeten de staatssteun afbouwen, aan de kapitaaleisen voldoen (leverage ratio's), hun bonussen veiligstellen en zien hun portefeuille bijzonder beheer vollopen. Van risico-affectie naar risico-aversie. Met een veel te hoge rente, gebruiken ze de bestaande kredieten als melkkoe om hun kapitaalbuffers te versterken. Maar nieuwe kredieten zijn teveel risico.

Waarom worden banken niet verplicht tot een claimemissie (net als in VS) en staat de minister toe dat ze hun balans verkorten door minder kredieten te verstrekken met alle schade voor de economie van dien?

Nieuwe kredietvormen zoals kredietunies, crowdfunding en Qredits, juichen wij van harte toe. Waarom worden deze niet voortvarend opgepakt? Kredietunies bestaan al lang (Verenigd Koninkrijk en Ierland); waarom doen we dan moeilijk in Nederland. Doen! Maar nee, deze minister wacht op Brussel; eerst moet het CRD IV raamwerk worden aangepast... dat kan lang duren.

De PVV is wederom onthutst over de bemoeienis van Brussel met de kredietverlening in Nederland. In het groenboek proberen ze het weer: nu met door de EU gegarandeerde spaarrekeningen, Europese projectbonds en MKB kredieten. Alles moet gezamenlijk, meer Europees, waardoor Noord- uiteindelijk mag opdraaien voor Zuid-Europa.

Brussel zal niet rusten totdat alles is gecollectiviseerd. Met een federale staat als eindpunt.

Tot slot:
Deutsche bank wil voor de kerst 18.000 kleine bedrijfsklanten lozen. Velen van hen krijgen nul op het rekest in hun zoektocht naar een andere bank. Gaat de minister de ABN Amro verplichten hun oude klanten terug te nemen; deze klanten hebben er ten slotte niet om gevraagd om te worden overgenomen door Deutsche Bank.