Mijn inbreng bij het vorige commissiedebat begon met de langlopende PTSS-dossiers en dat blijf ik doen zo lang deze niet naar behoren zijn afgehandeld. Ik ver-trouw veel meer op deze minister dan de vorige die een paritaire commissie instelde om een kamerbreed aangenomen motie te helpen omzeilen. Gelukkig heeft die commissie inmiddels geoordeeld dat het verrekenen van het toegekende smarten-geld met de nog uit te keren schadevergoeding in strijd is met artikel 54a Besluit al-gemene rechtspositie politie. Je zou denken dat de korpsleiding nu dan toch haar eigen mensen zou betalen waar ze recht op hebben. Maar nee hoor, tot op heden wordt de rekening letterlijk bij de PTSS-ers gelegd. Mijn vraag aan de minister: gaat zij hier een einde aan maken?

De houding van de korpsleiding staat symbool voor de houding van een paar ande-re leidinggevenden die de zorg voor zichzelf dan wel de uitstraling van de politieor-ganisatie hoger in het vaandel hebben dan de zorg voor de eigen mensen op de werkvloer.

En dan bedoel ik de Landelijke Eenheid. Het zal de minister niet verbazen, want we hebben al vaker gedebatteerd over de verwijtbare tekortkomingen bij diverse onder-delen van de Landelijke Eenheid. En niet alleen ik, maar meerdere collega’s waren toen ook al uiterst kritisch over het feit dat rapporten hierover vertrouwelijk blijven voor de Kamer en de minister. Degenen die de regels hebben geschonden, waar-door er doden zijn te betreuren, verschuilen zich achter (privacy)regels om dat te verhullen en nabestaanden in het ongewisse te laten. Dat is onacceptabel en daar leg ik me dus ook niet bij neer, want er zijn levens van agenten verloren gegaan en levens van nabestaanden verwoest. Ik heb er geen vertrouwen in dat de korpslei-ding het geschonden vertrouwen gaat terugwinnen en ook niet dat dezelfde men-sen de aankomende aanbevelingen gaan uitvoeren. Eerder heb ik al gezegd een motie over dit punt te overwegen en dat blijft zo. Volgende week is er een tweeminu-tendebat.

Inmiddels is het rapport over de derde zelfdoding van een agent openbaar gemaakt en daar blijkt ook weer duidelijk uit dat het belang van de betreffende agent, zijn na-bestaanden en de waarheidsvinding minder belangrijk waren het tegengaan van reputatieschade. Ronduit stuitend is dat de nabestaanden geadviseerd werd contact met de pers te vermijden. En ook het twijfel zaaien over de echtheid van de af-scheidsbrief kan niet scherp genoeg veroordeeld worden. En de diensttelefoon van de agent was als vernietigd beschouwd en bleek, toen die uit de opslagcontainer was gehaald, geen data meer te bevatten. De commissie zegt het diplomatiek in haar rapport, maar het is wat het is: terwijl er onderzoek liep naar een eerdere zelf-doding van andere een politieagent, is bewust bewijsmateriaal vernietigd. Dit mag niet zonder gevolgen blijven.

Dat is een brug naar de zelfdoding van een andere agent in december 2019. De nabestaanden hebben terecht geen enkel vertrouwen in het feitenonderzoek van de politie. Zij willen een onafhankelijk onderzoek door de commissie Brouwer waar-bij ook gegevensdragers, zoals de diensttelefoon, worden gevorderd en onderzocht. En tevens dat het niet de korpsleiding is die de onderzoekskaders zal bepalen. Mijn vraag aan de minister is of zij bereid is om na te gaan de heer Brouwer dit nieuw/aanvullend onderzoek wil doen.

Tot slot het rapport van de commissie Spee over de dodelijke aanrijding van een mo-toragent van de eenheid Rotterdam. Er werd niet opgetreden tegen persoon vanwe-ge mogelijk nadelige gevolgen voor een gerechtelijke procedure. Een persoon die een motoragent bij een eerder ongeval al blijvend invalide heeft gereden en die heeft aangegeven met een veel te zwaar beladen vrachtwagen te blijven rijden, moet van de weg af. De collega van de omgekomen motoragent verwoordde het zo: “ we moeten weer verkeerspolitie worden, niet politie in het verkeer.” Dus het mantra van de korpschef dat de “aanbevelingen onverkort worden overgenomen”, is veel te weinig en ook mosterd na de maaltijd, want zo verandert er niets. De cultuur moet veranderen. Wat is het standpunt van de minister op dit punt?