Spreektekst Nota-overleg Artikel 23 Grondwet
Voorzitter,
De PVV is altijd warm voorstander geweest van artikel 23, het artikel dat de vrijheid van onderwijs borgt voor ALLE gezindten, maar wat ons betreft gaat dat niet op voor de Islam. Die ideologie namelijk onderwijst afkeer van de Westerse beschaving, haat zelfs en streeft naar segregatie in plaats van integratie, baseert zich op ongelijkheid tussen man en vrouw, tussen hetero- en homoseksueel, tussen gelovige en niet-gelovige en geloofsverlater. De islam verhoudt zich niet tot onze open samenleving en onze Westerse identiteit die is geworteld in de Joods-Christelijke en humanistische traditie.
Vz, die Westerse traditie heeft ons ver gebracht, die heeft ons vrijheden gebracht en welvaart. Die heeft ons wetenschap en technologie gebracht, welzijn en veiligheid. Onze identiteit vervult ons daarom met trots en wij gunnen onze verworvenheden aan ieder die zich daarvoor openstelt, ongeacht herkomst of etniciteit. En vz, wij vinden onze identiteit en verworvenheden de moeite waard om te verdedigen, met hart en ziel zelfs, tegen de vele gevaren die onze vrijheid bedreigen. Gevaren voorzitter, die steeds dichterbij ons komen; daar zijn wíj ons maar al te zeer van bewust.Voorzitter, het onderwijs was in het verleden altijd de eerste verdedigingswal in de botsing tussen de beschavingen. Nu is het de laatste verdediging in de botsing tussen de beschaving en de barbarij. Of dat zou het moeten zijn. Het is het ONDERWIJS dat al meer dan tweeduizend jaar die Westerse identiteit, onze kennis, onze tradities, onze vrijheid en onze aandacht voor individuele verantwoordelijkheid doorgeeft van de ene generatie naar de volgende. Leerlingen, jonge mensen aan de hand nemen, of ze willen of niet, allemaal binnen de mogelijkheden die een individuele leerling heeft. Leerlingen voorzitter, worden al die eeuwen al door toegewijde leraren ingewijd in Kennis, in wetenschap, vaardigheden, in de deugden, de klassieke en de christelijke. Dat maakt onderwijs voor veel ouders een belangrijk aandachtsgebied.
De Partij voor de Vrijheid juicht het toe als ouders zich bewust zijn van het belang van onderwijs en er zelfs toe bereid zijn om het onderwijs zelf te organiseren of zelfs zelf ter hand te nemen, omdat ze hun kinderen willen onderwijzen in de traditie die bij hen hoort. Wij vinden dit één van de mooiste voorbeelden van de participatiesamenleving, voorzitter: ouders die hun eigen onderwijs vorm willen geven. Dat is waar de vrijheid van onderwijs over gaat: ouders, groepen ouders de vrijheid bieden EN de financiële mogelijkheden bieden om zelf het onderwijs voor hun kinderen te organiseren, in een omgeving die aansluit bij hun eigen normen en waarden en bij de waarden en uitgangspunten van de Nederlandse samenleving.
Die uitgangspunten zijn aan verandering onderhevig. Een samenleving evolueert; ook de waarden die wij als burgers met elkaar delen zijn geen statisch gegeven; die ontwikkelen zich. Maar niet voor iedereen in dezelfde mate, in hetzelfde tempo en in dezelfde richting. En juist daarom vz, moeten we waakzaam blijven als het gaat om het opleggen van waarden waarvan een parlementaire meerderheid bepaalt dat die mainstream moeten zijn. Want wat is het dominante denken in het onderwijs op dit moment? Ik zou mijn kind daar niet graag aan blootstellen: het vage kosmopolitisch denken, het afwijzen van nationalisme, het verdacht maken daarvan zelfs, het militante egalitaire denken en vooral het gratuite cultuurrelativisme, de feminiene focus op samendoen en reflectie, op het gevoel en niet op presteren en kennis. De “zachte krachten” zijn zo dominant dat mannen het niet meer uithouden in het onderwijs. Ik zie te vaak een soort links-liberaal onderwijs, waar leerlingen worden gekneed in klimaatdenken, in gelijkheidsdenken en vooral in de weg-met-ons -ideologie die je steeds weer tegenkomt in de vorm van de Zwarte-Pietendiscussie en in de negatieve waardering van ons nationale verleden. Heel veel ouders hebben daar grote bezwaren tegen. Juist daarom is er meer dan genoeg reden voor ons om artikel 23 vitaal te houden, ook als het gaat om de vrijheid van scholen om van leraren en leerlingen te vragen deel uit te maken van de identiteit die de school uitdraagt. Ook als het gaat om thuisonderwijs te faciliteren, met een inspectiekader van de overheid.
Maar de gelijkschakelingsmodus van de linkse en de links-liberale partijen staat dat niet toe. Al twintig jaar voeren zij een verbeten ideologische strijd tegen artikel 23. Ik kan me herinneren dat mijn toenmalig D66-collegawoordvoerder Van de Ham geen gelegenheid voorbij liet gaan om het zogenaamde onderdrukkende en indoctrinerende karakter van het christelijk onderwijs dapper aan de kaak te stellen. Desnoods werd het er met de haren bijgesleept. Het ging en gaat dan altijd over het christelijk onderwijs voorzitter, nooit over het islamitisch onderwijs waar de ideologie van de ongelijkheid dagelijks op het rooster staat.
Voorzitter, wat betreft het thuisonderwijs: er is géén probleem! Waarom maakt de stas er wel een probleem van? Op welke argumenten baseert de stas dat thuisonderwijs niet goed zou zijn? Lees het artikel in het RD van 12 maart 2013 van prof. Karsten van de UvA. Hij haalt elk argument van de stas onderuit. Het lijkt erop dat de stas gelegenheidsargumenten zoekt, want het thuisonderwijs moet en zal verdwijnen. Niet voor niks heb ik deze stas weleens de beste bewindspersoon genoemd die D66 ooit heeft geleverd. Hij maakt die reputatie vandaag meer dan ooit waar. De Onderwijsraad heeft in elk advies (in 2011 en in het rapport over krimp) geadviseerd dat het thuisonderwijs prima voortgezet kan worden met vrijstellingen voor individuele gevallen. Máár - zegt de Onderwijsraad - er moet wel toezicht worden gehouden.
Natuurlijk moet er toezicht gehouden worden, de overheid is verantwoordelijk voor onderwijs, dus ook voor thuisonderwijs.
Om hoeveel leerlingen gaat het? Om 6000 leerlingen die vanwege lichamelijke en/of geestelijke problemen een vrijstelling hebben gekregen (art. 23, lid 5a) en thuisonderwijs mogen volgen. Bij slechts 400 leerlingen gaat het om de levensovertuiging (art. 23, lid 5b) als motief. Er is geen probleem te bekennen, maar toch vindt de stas het nodig om het zwaarste middel in stelling te brengen waar hij over beschikt: de Grondwet aanpassen door art 23 lid 5b te schrappen. Vz., de PVV is van oordeel dat er voldoende feiten zijn die de argumenten van de staatssecretaris ontkrachten;
1.)
De Onderwijsraad adviseert handhaving van vrijstelling onder 5b Leerplichtwet. Het advies van de Onderwijsraad biedt geen enkele aanleiding voor afschaffing van artikel 5b. De raad wil zelfs een verruiming van het begrip richting door ook pedagogische opvattingen of andere waardeoriëntaties mee te nemen.
2.)
Het recht op onderwijs en het toezicht zijn goed te waarborgen. Het wetenschappelijk onderzoek in binnen- en buitenland ondersteunt de conclusies van de staatssecretaris niet.
3.)
Afschaffing van thuisonderwijs zet Nederland internationaal in een ongewenste, negatieve uitzonderingspositie op het gebied van onderwijsvormen en burgerlijke vrijheden. Ook zullen expats Nederland mijden als thuisonderwijs hier niet meer mogelijk is, en dat zal onze internationale concurrentiepositie zou benadelen.
4.)
In 2008 gaf het ministerie van OCW opdracht aan het SCO-Kohnstamm Instituut om onderzoek te verrichten naar het vervangend onderwijs. De conclusie was dat ‘ouders in alle onderzochte gevallen voor vervangend onderwijs hebben zorggedragen’ en dat in het vervangende onderwijs ‘alle vakken aan de orde [kwamen] die het kind ook op school zou leren’.Dat een liberale stas het thuisonderwijs wil opheffen en de ouders met staatsdwang naar het reguliere onderwijs stuurt, is een gotspe eerste klas. De vrijheid van onderwijs is in het geding, zeker als de stas meegaat in de onzalige acceptatieplicht die de socialisten van de PvdA alweer van stal halen.
Lees hier de tweets van Harm Beertema:
https://twitter.com/harmbeertema/status/516549440904368128
https://twitter.com/harmbeertema/status/515785688860860418