Vz, even iets over de totale leegte van het begrip kansengelijkheid. Over het populisme dat we bijvoorbeeld zien in het voorwoord van de Gelijke Kansen Alliantie waarin we lezen dat we ervoor gaan zorgen dat ieder kind zich optimaal kan ontwikkelen, ongeacht waar je bent geboren, hoeveel je ouders verdienen of de omstandigheden waarin je bent opgegroeid. Tenenkrommende vrijblijvende mooitaal, bij elkaar verzonnen door geëxalteerde communicatiemederkers.
Natuurlijk doet het ertoe of je geboren bent in het blanke Statenkwartier waar iedereen D66 stemt of in de Schilderswijk en natuurlijk doet het ertoe of er thuis Nederlands wordt gesproken, Nederlandse boekjes worden gelezen en naar Nederlandse televisieprogramma’s wordt gekeken. Wij betogen al jaren dat het onderwijs kansenongelijkheid niet kan oplossen; onderwijs kan en moet -dat is zelfs haar eerste taak- kansengelijkheid bevorderen.
Het onderwijs behoort de emancipatiemotor van de samenleving te zijn die kinderen verheft en ze in staat stelt om hun dromen waar te maken en ervoor zorgt dat zij het beter zullen krijgen dan hun ouders.

Vz, conform het regeerakkoord, waar dus ook afspraken in staan waar wij ons wel in kunnen vinden, komt er eindelijk een betere financiering van zorg in onderwijstijd voor kinderen op scholen in het speciaal onderwijs cluster 3 en 4.

Wij delen de bevindingen uit het onderzoek van de DSP-groep en Oberon en wij zijn net als de PO-Raad ook voorstander van het zogeheten collectieve scenario. Wij willen de middelen ook bundelen, beschikkingsvrij inzetten en werken met vaste aanbieders.
Het zal de efficiëntie ten goede komen, maar nog veel belangrijker: het zorgt voor rust en duidelijkheid voor de leerlingen in de klas en de school en de ouders die weten waar ze aan toe zijn.

Wel stelt het rapport dat er nog hard gewerkt wordt om tot afspraken te komen over de collectieve financiering van zorg in onderwijstijd en dat er nog tal van knelpunten zijn om tot een succesvolle uitvoering van een collectieve financiering te komen.
Wij willen dan ook niet te vroeg juichen voorzitter, want knelpunten zijn er in overvloed.

Vz, “want er moet iets structureels veranderen in de manier waarop we met elkaar omgaan, de wijze waarop we reageren op verhalen over seksueel grensoverschrijdend gedrag en geweld (…) dit is een opdracht aan ons allemaal.”

Vz, hier spreekt niet een kerkgenootschap, maar onze overheid. Met de beste bedoelingen, ongetwijfeld, maar een overheid die de ambities koestert om op grootschalige wijze in te grijpen in het sociaal verkeer van haar burgers. Daar schrikken wij van.

Vz, seksueel overschrijdend gedrag en seksueel geweld komen helaas altijd en overal voor. Het is dan ook terecht strafbaar als het gaat over bijvoorbeeld verkrachting, aanranding, kinderpornografie of misbruik van seksueel beeldmateriaal.

Maar er is wel een wezenlijk verschil tussen seksueel gedrag en seksueel geweld. Dat verschil is niet gradueel, maar principieel.
Als wij de brief van de minister lezen lijkt het wel of dat er geen verschil bestaat tussen seksueel overschrijdend gedrag en seksueel geweld. Het wordt op één hoop gegooid.

Eerste vraag: Waarom wordt dit verschil niet benadrukt? Bagatelliseren we daarmee niet seksueel geweld?

Vz, om de afscheidstour van collega Van Meenen nog meer glans te geven dan die al had, hij blijkt een ware Heintje Davids, is dit debat omgezet naar een notaoverleg. Dat vinden wij eigenlijk ook niet meer dan normaal. We gunnen het Van Meenen als geen ander, maar het is ook zo dat een commissiedebat toch wat afbreuk doet aan de relevantie van het onderwerp van vandaag.

Ik begin graag met een compliment aan de minister.