Debat Pgb: "En waar is de NOS nu?"

Drie jaar terug zat staatssecretaris Bussemaker met een fiks probleem: het Pgb dreigde ten onder te gaan aan zijn succes. Dit ondanks tariefkortingen cliëntenstops. Nergens stegen de zorgkosten zo hard als bij het Pgb. Een overschrijding van 700 mln kwam als een tornado op de gebruikers af: Bussemaker kondigde gigantische tariefkortingen aan van opgeteld meer dan 20%. Een doemscenario. Ook de mensen met de zwaarste beperkingen zouden door die tariefkortingen gepakt gaan worden.

Rutte I kwam en bedacht een plan om deze kaalslag op de tarieven te keren door de toegang te beperken tot diegene met de zwaarste zorgvraag. Het PGB-huis is als een piramide. Bovenin een beperkt aantal zware gevallen daaronder steeds meer mensen met een steeds kleinere zorgvraag. De toegang voor de mensen onderin de piramide beperken zou een forse besparing opleveren, wel hielden zij recht op zorg in de vorm van zorg in natura. De zware gevallen bovenin de piramide kregen er ter compensatie van de tariefkortingen in voorbije jaren en naar analogie van de Agemagelden voor de instellingen 5% budget bij.

En toen gebeurde het. De pleuris brak uit, de NOS opende elk journaal met beelden van mensen met zware handicaps in rolstoelen met als voice-over bericht "deze mensen raken hun Pgb, hun zorggeld kwijt". Een walgelijke en flagrante leugen. Hysterie werd gecreëerd, de jacht tegen Rutte I geopend, staatssecretaris Veldhuyzen werd getrakteerd op twee moties van wantrouwen.
Maar toen kwam Kunduz. De verschrikkelijke plannen van RutteI1 waren teruggedraaid bracht Jolande Sap met volle lach de huiskamers in. Die zogenaamde redding van het Pgb, werd een ramp. Met het verbreden van de grondslag voor het 10-uurscriterium is nog niet zo veel mis maar er werd ook gehakt. En hoe! De 5% tariefverhoging voor de zwaarste gevallen sneuvelde en de tariefkortingen van 5%, 10% en 10% kwam weer terug. De zwaarste gevallen bovenin de piramide zijn nu wel de klos. Nu wel.

En waar is de NOS nu? Nu deze groep echt geraakt wordt? Ik zie ze niet. Zitten ze daarachter in die camera misschien ergens ver weg mee te kijken via de mediatoren? Waar zijn de camera's om de mensen in rolstoelen en ligbedden in beeld te brengen die het met een kwart (!) minder budget moeten doen?
En de nu? De beperking van de toegang die de vorige staatssecretaris geregeld had, bestaat grotendeels nog steeds. (Ik verwacht van de Kunduzpartijen dat ze straks weer met een motie van afkeuring komen, want het beleid staat nog).

Daarenboven de forse tariefkortingen. De tarieven, die door terugdraaien van de verhoging al sinds 2008 (!) niet geïndexeerd zijn en wel gekort. Het Pgb wordt dus van alle kanten gepakt. Ja, zo kan de staatssecretaris wel binnen de financiële grenzen blijven. Netjes, eerlijk en terecht is het niet.

En die verschrikkelijke maatregelen uit 2011? Nou, die pakten helemaal niet verkeerd uit. Kijk eens naar de voorkeur voor een Pgb bij de Bureaus Jeugdzorg. Van 77% naar 5%. De instroom van kinderen met een psychiatrische beperking met een pgb is gehalveerd. Een vraaguitval van maar liefst de helft. Dat is heel fors. Zijn de kosten van de zorg in natura toegenomen, zoals de tegenstanders riepen? Nee. Was het dus een goedwerkende maatregel? Ja dus.

Voorzitter, ik heb eigenlijk maar één vraag aan de staatssecretaris. Welke maatregelen kiest hij? Want hij kan ze niet allemaal in stand houden.