1) Bent u bekend met uw uitspraken in het televisieprogramma Nieuwsuur? (*)

2) Waarop baseert u uw uitspraak 'We hebben niet de mogelijkheid om de zorg op dezelfde manier te blijven geven'? Waarom zegt u steeds 'Het aantal mensen dat in de zorg werkt, stijgt niet mee met het aantal mensen dat zorg nodig heeft'? Waarom doet u niets met alle voorstellen waarmee met het aantal mensen dat nu al in de zorg werkt, veel meer zorg gegeven kan worden? Zelfs zonder dat er geld bij hoeft? Zoals het fors snijden in administratietijd en overhead?

Vandaag is het erop of eronder voor onze verpleeghuizen. Vorige week zette de kiezer een streep door de stikstofplannen dankzij mevrouw Van der Plas, eens kijken of de Kamer daar iets van geleerd heeft en vandaag een streep zet door de krankzinnige plannen van het kabinet voor onze verpleeghuizen.

Na het sluiten van de verzorgingshuizen onder Rutte 2 was iedereen het erover eens dat dat nogal een vergissing was. Naarstig gingen ze op zoek naar “iets-tussen-thuis-en-verpleeghuis”. Maar dat bleek voor de nep. Vandaag zien we hoe dit kabinet werkelijk denkt over onze gepensioneerden en onze alleroudsten.

Hoe is het mogelijk dat in een rijk land als het onze de zestigers van nu moeten vrezen voor de toekomst? Of er voor hen nog wel een plekje is het verpleeghuis als ze over een paar jaar oud, bijna doof, bijna blind, bedlegerig, zwaar dementerend en zwaar zorgafhankelijk zijn?

Nooit eerder had een kabinet haar prioriteiten zo verschrikkelijk slecht op orde. En bewust niet.

Gisterenavond was Alec in het Jeugdjournaal. Hij heeft een aangeboren hartafwijking. Hij liet de tientallen tikki-ringen zien van de vele keren dat hij in zijn vertrouwde Wilhelmina Kinderziekenhuis in Utrecht was behandeld.

Hij is verdrietig over de sluiting. Met tranen van boosheid achter de ogen zei hij: “Dat is dan dubbel zo ver rijden. Als ik dan uit de narcose kom, ben ik al misselijk. En in de auto word ik dan nog misselijker. Dat is echt helemaal niet fijn”.

Het was dan ook een blunder van de minister toen hij bij Jinek beweerde dat de sluiting van twee interventielocaties op steun van de ouders en patiënten kan rekenen. Zij die nu al naar Rotterdam en Groningen gaan zijn opgelucht, maar zij die naar Leiden en Utrecht gaan niet.

Ik vroeg me tijdens de voorbereiding voor dit debat, over het eerste deel van het rapport van de Onderzoeksraad voor Veiligheid over de coronacrisis af, wie het kabinet zou afvaardigen.

De man die over het verpatsen van onze volledige voorraad beschermingsmiddelen, een paar dagen voor het uitbreken van de crisis, zei dat die spullen niet van hem waren, en daarmee als minister-president onze veiligheid belachelijk maakte?

Of de vrouw die in haar vorige baan, als voorzitter van de belangenvereniging van de verpleeghuizen (ActiZ), tijdens de crisis stelde dat beschermingsmiddelen geen bijdrage aan de veiligheid van haar medewerkers leverde?

Of de man die in zijn vorige baan, als beddenplanner (LCPS) tijdens de crisis, heel terecht stelde dat corona een extra ziekte is en dat dat betekent dat er extra ziekenhuiscapaciteit nodig is, maar sinds hij minister is, dat niet meer vindt (OVV: Verborgen Doden, p.55).