Staat van het Onderwijs 2022
Het ministerschap kent twee mooie dagen, wordt wel gezegd. De eerste dag en de laatste. Vz, ik kan me voorstellen dat voor deze twee ministers alleen de laatste dag nog leuk is, want op de eerste dag wisten ze al waarmee ze te maken kregen in dit rampenkabinet Rutte 4: crisis. Stikstofcrisis, wooncrisis, energiecrisis, Oekraïnecrisis, toeslagencrisis, coronacrisis, een vertrouwenscrisis. Wat ons betreft moet daar de onderwijscrisis aan worden toegevoegd. Gek eigenlijk, dat dat nog niet is gebeurd, terwijl al jaren duidelijk is dat het onderwijs zelfs in een systeemcrisis verkeert. Het uitroepen van de onderwijsnoodtoestand zou niet overdreven zijn, gezien de problemen die het onderwijs teisteren. Het gierende lerarentekort richt vooral in de grote steden grote schade aan, de leerachterstanden die al enorm waren, zijn door de coronacrisis nog erger geworden. Kinderen kunnen steeds slechter rekenen, lezen en schrijven. Door de academia waait het spook van de ideologische monocultuur, van censuur en zelfcensuur en richt de wokecultuur onherstelbare schade aan en binnen het mbo wanen de bestuurders zich weer in de gloriedagen van weleer. Voorzitter, onze inbreng wordt weer ouderwets gezellig.